Zjawisko faszyzmu swój początek wzięło we Włoszech. Stało się tak głównie dlatego, że Włochy mimo odniesienia zwycięstwa w I wojnie światowej, pozostawały nadal krajem ubogim i peryferyjnym. Przyczyn takiego stanu rzeczy było kilka. Na plan pierwszy wysuwa się tutaj historia Włoch. W okresie średniowiecza i baroku ziemie te były podzielone, pomiędzy licznych władców feudalnych. Nie występowała wówczas zwierzchnia władza w postaci króla lub cesarza. Taki stan rzeczy spowodował poważne zapóźnienie. W dalszym okresie skłócone, księstewka padły łupem Austrii. Kraj ten siłą rozszerzał swoje wpływy militarnie w kierunku południowym i wschodnim. W tym okresie rozwój obszarów dzisiejszych Włoch był znacznie wstrzymany. Propagowano bowiem jedynie produkcję rolniczą. W drugiej połowie XIX wieku, stopniowo wzrastała świadomość narodowa Włochów.
Owocem tego było ponowne zjednoczenie po serii wojen z Austrią.
Niestety historia odcisnęła swoje piętno. Kraj był nierównomiernie rozwinięty. Bogata północ, odskoczyła cywilizacyjnie od biednego południa. W tym miejscu warto zapytać co to faszyzm?
Ideologia ta zrodziła się w wyniku niezadowolenia społecznego i gospodarczego po wielkiej wojnie. Ustrój ten pochwalał rolę wodzostwa. Znacznie ograniczył wpływ króla i parlamentu. Dominującą cechą tego ustroju było uruchomienie etatyzmu i korporacjonizmu. Naczelną rolę odgrywał wódz i państwo. Faszyzm włoski stawiał głównie na dyscyplinowanie społeczeństwa, nie zawierał elementów rasizmu. Duce, czyli wódz cieszył się społecznym autorytetem.
